در بند الف ماده ۱ ：

تعریف خسارات بدنی را به صورت تعیین نمونه و مصداق تبیین داشته و از باب تمثیل در بیان مصداقهای , خسارات بدنی ، دیه و ارش ناشی از هر نوع صدمه را بیان داشته و نیز به برخی صدمات از جمله شکستگی و نقص عضو و از کارافتادگی جزء و کل و نیز موقت و دایم بودن این آسیب ها اشاره کرده اما نکته مهم اینجاست که هزینه معالجات مصدوم را هم بر عهده شرکت بیمه گر نهاده .

باز امتیاز قانون در اینجاست که این هزینه را در غالب خسارت بدنی بیان داشته و نه در دسته بندی خسارت مالی .امتیاز و تفاوت بوجود امده از این تقسیم بندی ، در محدودیت مالی مندرج در بیمه نامه هاست و مستحضر هستید که تکلیف شرکت بیمه گر در جبران خسارات بدنی از نظر مالی بالاتر از تعهد شرکت بیمه گردر جبران خسارات مالی است .

باز در ماده ۳۵ همین قانون: