تابعیت و نحوه گرفتن گذرنامه|وکیل تابعیت

اتباع ایران که تبدیل تابعیت کرده و بخواهد به تبعیت اصلی خود رجوع نمایند به محض در خواست به تابعیت ایران قبول خواهد شد. مگر آنکه دولت تابعیت آنها را صلاح نداند . برای ورود به هر  کشور ارایه  گذرنامه و روادید (ویزا) الزامی است . گذرنامه در ایران توسط نیروی انتظامی و در خارج از کشور با مامورین کنسولی کشور یا مامورین سیاسی صادر می شود. مدت اعتبار گذرنامه ۵ سال بوده و فقط برای ۵ سال دیگر قابل تمدید است.

تعریف گذرنامه :

مهمترین سندی  که برای ورود به هر کشور یا خروج از هر کشوری لازم است گذرنامه می باشد که در واقع سند تشخیص هویت بین المللی شخص است. گذرنامه طبق ماده اول قانون گذرنامه سندی است که از طریق ماموران صلاحیتدار دولت مذکور در این قانون برای مسافرت اتباع ایران به خارج و یا اقامت در خارج و یا مسافرت از خارج به ایران داده می شود. در صورت نیاز به وکیل فرم زیر را پر کنید

گذرنامه به سه قسمت تقسیم می شود:

گذرنامه سیاسی ، گذرنامه خدمت و گذرنامه عادی گذرنامه سیاسی و خدمت از طریق وزارت امور خارجه صادر می شود و به مدت یک سال اعتبار دارد. اما در مورد ماموران ثابت دولت در نمایندگی های جمهوری اسلامی ایران در خارج از کشور ، که تا خاتمه مدت ماموریت آنان گذرنامه اعتبار دارد. بیگانگان بدون تابعیت یا خارجی هایی که به جهاتی قادر به گرفتن گذرنامه نیستند نیروی انتظامی با موافقت سازمان و تایید وزارت امور خارجه می تواند طبق ماده ۳۱ قانون گذرنامه برگ گذر بیگانگان صادر نماید. مدت اعتبار این برگ یک سال از تاریخ صدور می باشد و دارند گان برای هر بار خروج از کشور باید اجازه بگیرد. طبق ماده ۳۴ قانون گذرنامه ، اگر هر ایرانی بدون گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه از کشور خارج شود به حبس از دو ماه تا شش ماه یا پرداخت غرامت از دو هزار ریال تا بیست هزار ریال و یا به هر دو مجازات محکوم می شود. طبق ماده ۳۷ قانون گذرنامه برای افرادی که از گذرنامه دیگری استفاده نمایند یا اسناد و مدارک خلاف واقع را تسلیم نمایند مقرر داشته :

هر کس برای دریافت گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه به نام خود یا دیگری اسناد و مدارک خلاف واقع یا متعلق به غیر را عالما یا عمدا به مراجع مربوط تسلیم نماید به حبس از دو ماه تا شش ماه محکوم می شود و در صورتی که عمل او منجر به صدور گذرنامه شود به حبس از دو ماه تا دو سال محکوم خواهد شد. طبق ماده ۳۸ این قانون هر کس برای ورود یا خروج از کشوراز گذرنامه یا اسناد در حکم گذرنامه که متعلق به دیگری باشد استفاده نماید به حبس از دو ماه تا یک سال محکوم می شود.

طبق ماده ۴۱ این قانون :

افرادی که هر گونه اطلاع مربوط به خود و همراهان را که در صادر کردن گذرنامه موثر است بر خلاف واقع بگویند به شرط اینکه از گذرنامه استفاده کنند به حبس از دو ماه تا شش ماه محکوم می شوند. ضمنا ماده ۳۹ و۴۰ برای مستخدمین دولت برای عبور از خارج از کشور یا صدور گذرنامه بدون رعایت قوانین مربوط اقدامی نمایند مجازات نموده است.

روادید ( ویزا):

روادید یا ویزا به صورت مهری است بر روی اوراق گذرنامه که نوع اجازه و علت ورود و مدت اقامت را نشان می دهد. علاوه بر اینکه برای ورود و خروج از هر کشوری گذرنامه لازم است برای ورود به بعضی از کشور ها اجازه مخصوصی به به نام روادید یا ویزا مورد نیاز است.

انواع ویزا:

ویزای ترانزیت (عبور)

ویزای توریستی ( سه ماه اعتبار دارد)

ویزای ورود (سه ماه اعتبار دارد)

ویزای کثیر المسافره یا ترددی ( مخصوص اتباع امریکا و کانادا می باشد و یک سال اعتبار دارد ولی تبعه بیگانه بیش از سه ماه حق اقامت در ایران را ندارد مگر پروانه اقامت داشته باشد)

ویزای با حق کار ( مربوط به مشاغل است)

ویزای رفت و برگشت

ویزا توسط نماینگان کنسولی در خارجه داده می شود.

برای ورود به ایران گرفتن ویزا از مامورین ایرانی در خارج الزامی است جز کشورهایی که با ایران قرداد لغو ویزا امضا کرده اند.این کشورها می توانند بدون ویزا وارد ایران شوند و مدت سه ماه اقامت کنند.

ویزا علاوه بر اینکه حق عبور می دهد به بیگانگان حق ۹۰ روز توقف در ایران را به عنوان جهانگرد یا توریست می دهد.مگر اینکه قانون ترتیب خاصی پیش بینی کند.

مواردی که مامورین ایرانی از ورود بیگانه می تواند جلوگیری کند عبارتند از:

در صورتی که صحت اسناد تایید شده را تردید نمایند. اشخاصی که مطابق قانون ایران تبعه ایران محسوب شده با اوراق تابعیت غیر ایرانی بخواهند مسافرت کنند. اگر حضور خارجی در ایران بر ضد امنیت مملکت و یا نظم عمومی و یا به جهاتی دیگری منافی مصالح مملکتی باشد. اگر خارجی در ایران سابقه محکومیت به جنحه ( جرم) مهم ویا جنایت داشته و یا در مملکت خارجه محکوم به جنحه ( جرم ) و یا جنایت شده باشد. اگر خارجی قبلا از ایران اخراج شده باشد. اگر حضور خارجی در ایران به ملاحظه مصلحت عمومی ویا عملیات منافی عفت ( مغایر پاکدامنی ) صلاح نباشد . اگر خارجی نتواند اثبات نماید که وسایل تحصیل معاش خود را در ایران به وسیله سرمایه یا مشاغل مفید خود دارا می باشد. طبق ماده ۳ این قانون هر گاه یکی از موانع فوق در موقع ویزا  مامورین ایران در خارجه کشف نکنند یا بعدا موجود شود مامورین مربوط می توانند از دادن اجازه توقف دایم یا موقت خودداری نمایند یا اجازه صادره را لغو نمایند. در هر یک از موارد فوق پس از لغو اجازه صادره نظمیه محل ( نیروی انتظامی) شخص خارجی را از ایران اخراج خواهد کرد.

مبحث دوم عبور اتباع بیگانه :

در بعضی از کشورها حتی برای عبور از ان کشور و توقف به مدت کوتاه لازم است اجازه خاصی به عنوان ویزای ترانزیت ( عبور ) از مقامات ان کشور کسب شود. مامورین مرزی مجاز از طرف شهربانی کشور می توانند در مرزهایی که مجاز شناخته شده برای دارندگان گذرنامه های معتبر خارجی که قصد عبور از ایران را دارند، بر اساس نظرات قبلی وزارت امور خارجه و رعایت ماده ۲ قانون ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب سال ۱۳۱۰ برای مدت حداکثر ۱۵ روز با دریافت حتی ویزا طبق تعرفه مربوطه ویزا عبور صادر نمایند.

مبحث سوم اقامت اتباع بیگانه :

اقامت موقت

اقامت دایم

ضمانت اجرای مربوط به ورود و اقامت اتباع بیگانه

استثنایات نسبت به مقررات ورود و خروج اتباع بیگانه

اقامت دایم در صورتی است که خارجی در خاک ایران اقامتگاه قانونی اختیار نموده باشد.

در غیر این صورت اقامت خارجی در ایران موقت محسوب می شود.

اقامت موقت:

هرخارجی که بخواهد در ایران اقامت نماید ، مکلف است ظرف ۸ روز پس از ورود به ایران خود را برای تحصیل پروانه اقامت به نیروی انتظامی محل معرفی نماید و برگهای در خواست صدور پروانه اقامت تنظیم ، تکمیل و امضا نموده به انضمام سایر مدارک لازم به نیروی انتظامی محلی که می خواهد در آنجا اقامت کند ، تسلیم نماید. نیروی انتظامی محل پس از رسیدگی مدارک ارایه شده پروانه اقامت موقت با اخذ حقوق قانونی صادر و یا پروانه اقامت را صادر نمی کند. دارندگان پروانه اقامت موقت باید محل کار یا اقامت خود را به نیروی انتظامی محل قبلی و ظرف ۸ روز ازورود به محل اقامت و یا کار جدید به نیروی انتظامی محل جدیدکتبا اطلاع دهند.

اقامت دایم :

در صورتی که بیگانه قصد اقامت دایم در ایران را داشته باشد

باید با ارایه مدارک ذیل خود را معرفی کند :

تکمیل سه برگ فرم مخصوص

شش قطعه عکس (۳ ×۲)

نامه شرکت و موسسه ای که بیگانه قصد کار در آنجا را دارد مبنی بر معرفی بیگان

ارایه پاسپورت به مقامات مذکور

در صورتی که بیگانه دارای همسر خارجی باشد ، مدارک ذیل از سوی همسر وی لازم است

تکمیل دو برگ فرم مخصوص

پنج قطعه عکس (۳×۲)

اقامت دایم :

نامه شرکت یا موسسه ای که همسر وی در آنجا به کار اشتغال دارد مبنی بر معرفی وی و همچنین سپردن تعهد که بیگانه مذکور در ایران به کار اشتغال نخواهد ورزید. در صورتی که بیگانه دارای اطفال کمتر از ۱۶ سال باشد و این اطفال همراه مادر خود به ایران آمده باشند مشخصات آنها در فرمهای مخصوص مادر قید گردیده و برای هر کدام ۲ قطعه عکس ضروری است . اگر فرزند آنها بیش از ۱۶ سال داشته باشد برای هر کدام فرم جداگانه تهیه می شود که نامبرده در ایران کار نکند. هنگام معرفی بیگانه باید خود وی حضور داشته باشد افسر مربوطه بعد از اینکه مدارک و اوراق را بررسی کرد تاریخ معرفی را در پاسپورت منعکس کند مهر و امضا نماید.

تمام تشریفات فوق باید ظرف مدت ۸ روز از تاریخ ورود تبعه بیگانه انجام شود. در غیر این صورت باید جریمه مقرر در ماده ۸ قانون ورود و اقامت اتباع بیگانه را بپردازد.

اجازه اقامت دایم:

اجازه اقامت دایم از طرف نیروی انتظامی مرکز استان یا شهرستانی که خارجی می خواهد در آن ناحیه اقامتگاه دایمی و قانونی اختیار کند

در صورت احراز هر یک از شرایط زیر پس از موافقت نیروی انتظامی  جمهوری اسلامی ایران صادر خواهد شد:

الف- متقاضی دارای ۵ سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بود

و به هنگام تقاضا به سن ۱۸ سال تمام رسیده باشد.

ب- متقاضی دارای دو سال سابقه اقامت قانونی متوالی یا متناوب در ایران بوده و مقام عالی علمی یا شغل یا تخصص او در امورتولیدی و عمرانی به تایید مقامات صلاحیتدار مملکتی رسیده باشد.

ج-  متقاضی دارای دو سال سابقه اقامت قانونی یا متناوب در ایران بوده و خدمات شایسته و ارزنده او به امور عام المنفعه در ایران به تایید مقامات صلاحیتدار مملکتی رسیده باشد.

د- متقاضی دارای زن و فرزند ایرانی باشد.

طبق ماده ۱۴ آیین نامه ۱۳۵۲ و تبصره ۱ آن :

مسیولین اماکن عمومی موظفند ظرف ۲۴ ساعت پس از ورود خارجی هویت و تاریخ ورود او را ، در فرمهای مخصوص اعلامیه ورود درج و به نزدیکترین کلانتری یا پاسگاه ژاندارمری ( حوزه انتظامی ) تسلیم نمایند . از لحاظ این آیین نامه اماکن عمومی اطلاق می شود به هتلها ، مسافرتخانه ها، پانسونها و به طور کلی همه اماکنی که به نحوی از انحاء مسافر می پذیرند.

ضمانت اجرای مقررات مربوط به ورود و اقامت اتباع بیگانه :

به موجب ماده ۱۵ اصلاحی قانون ورود و اقامت اتباع خارجه مصوب ۱۳۶۷ اشخاص ذیل به حبس عزیری از یک تا سه سال و یا به جزای نقدی از پانصد هزار ریال  تا سه میلیون ریال محکوم می شوند مگر اینکه جرم آنها مشمول قوانینی گردد که

مجازات سخت تری برای آن معین شده باشد:

هر کس تذکره ( گذرنامه ) یا جواز اقامت یا جواز عبور جعل کند و یا با علم به جعل به مجهول بودن آنها را استعمال کند .به موجب نظریه مشورتی وزارت دادگستری هرگاه تبعه خارجی با گذرنامه مجعول وارد کشور شود ، در صورتی که جرم جعل در خارج از کشور ایران انجام گرفته باشد ، در ایران به عنوان مرتکب جعل قابل تعقیب نیست و فقط به عنوان استعمال گذرنامه مجعول طبق بند ۱ ماده ۱۵ قانون ورود و خروج اتباع خارجه مصوب ۱۳۱۰ قابل تعقیب و مجازات است.

استثنائات نسبت به مقررات ورود و خروج اتباع بیگانه :

بعضی اشخاص به دلیل موقعیت سیاسی و مخصوصی که دارند از رعایت به ورود و خروج اتباع خارجه مستثنی هستند.

طبق ماده ۱۸ قانون ورود و خروج اتباع بیگانه این افراد عبارتند از :

کسانی که دارای مصونیت سیاسی هستند. مامورین کنسولی دولت های خارجه و افراد عائله آنهایی که باهم در یک خانه زندگی می کنند و اعضای رسمی آنها.

اعضای هیات های اعزامیه دولت های خارجی که با موافقت دولت ایران وارد ایران می شوند و کسان دیگری که دارای ویزای سیاسی مامور ایران باشند.

مبحث سوم خروج اتباع بیگانه:

در مورد خروج بیگانه به موجب مقررات هر کشور لازم است اجازه ای تحصیل شود که شرایط خاصی ندارد بلکه فقط از نظر اطلاع مقامات کشور است و معمولا به صورت پر کردن برگه هایی ( فرم ) که مخصوص خروج کشور تنظیم می شود، می باشد.

طبق ماده ۱۰ قانون :

اجازه خروج از ایران به بیگانگان از طرف مامورین شهربانی محل اقامت دایمی یا موقتی آنها خواهد بود. بیگانگانی که به ایران وارد می شوند و مدت توقف آنها از ۹۰ روز تجاوز نکند احتیاجی

به ویزا خروج ندارندو فقط باید فرم مخصوص خروج را پر کنند و به مامور گمرکی مرز خروجی تسلیم نماید.

مدارک لازم جهت اجازه خروج:

تکمیل یک برگ فرم خروج ، نامه شرکت ، ارائه مفاصای مالیاتی ، گذرنامه ، پروانه کار و پروانه اقامت.

تبعه بیگانه پس از گرفتن اجازه باید ظرف ۱۵ روز کشور راترک کند.